Het Cascademodel zoals dit al sinds 2012 gebruikt wordt geeft niet alleen inzicht in de impact van een brand. Het model laat ook zien op welke trede van de ‘waterval’ de verantwoordelijkheden bij brand liggen en hoe brandweerzorg goed georganiseerd kan worden. In juni 2022 publiceerde het NIPVF (Nederlands Instituut Publieke Veiligheid) een aangepaste versie met nieuwe inzichten: het Cascademodel 3.0. In deze blog gaan we dieper in op de drie speerpunten van dit model.
Het Cascademodel 3.0 bouwt voort op Cascademodel 2 en richt zich op brandweerzorg in de breedste betekenis van het begrip. Met behulp van dit model kunnen onder meer gebouwbeheerders, vergunningverleners, toezichthouders en brandbestrijders meer risicogericht adviseren over brandveiligheid. Conform dit model richt brandweerzorg zich op:
Voorkomen is altijd beter dan achteraf moeten genezen. Daarom krijgt het voorkomen van brand in het Cascademodel 3.0 nog meer aandacht en wordt nogmaals benadrukt dat in de eerste plaats de gebruiker van het pand verantwoordelijk is voor het voorkomen van brand.
Als er onverhoopt toch een brand dreigt te ontstaan in je pand, of er is al een brand van beperkte omvang, dan kun je als gebouwbeheerder zelf ingrijpen met kleine blusmiddelen. Sta je echter machteloos door rookontwikkeling en de hitte die de brand veroorzaakt dan is optreden door de brandweer noodzakelijk.
In het nieuwe Cascademodel stelt men dat niet alleen het vuur zelf, maar ook de rook en hitte die met de brand gepaard gaan het vluchten extra kunnen bemoeilijken. De warmtestraling van een brand of het inademen van hete rookgassen hebben ernstige nadelige effecten op mensen die eraan blootgesteld worden. Zo veroorzaken rook en hitte onder meer de volgende effecten:
Die verminderde wil om te vluchten was mij nog niet bekend. En zo is er waarschijnlijk voor iedereen die geïnteresseerd is in het voorkomen van brand en de gevolgen daarvan wel iets nieuws te leren uit het Cascademodel 3.0.